Pyłek kwiatowy 500g

Pyłek kwiatowy stanowią męskie komórki rozrodcze produkowane przez kwiaty. Zbieraniem pyłku zajmują się pszczoły zbieraczki. Mak, kukurydza i łubin należą do roślin, z których pszczoły zbierają wyłącznie pyłek. Z innych miododajnych roślin zbierają zarówno pyłek kwiatowy, jak i nektar. Pszczoły zbieraczki mieszają pyłek ze śliną oraz nektarem i w postaci tzw. obnóży przenoszą do ula i składają w komórkach plastra. Przeniesiony do ula pyłek w w formie obnóży nazywany jest pyłkiem pszczelim i służy zaspokajaniu bieżących potrzeb pokarmowych, a także tworzeniu zapasów na okres niedostatku pyłku w przyrodzie.

Młode pszczoły wzbogacają go następnie liną i miodem, rozdrabniają i ubijają. Ubity w komórkach plastra zasklepiany jest miodem i woskiem. W zasklepionej komórce plastra następuje fermentacja beztlenowa, w wyniku której wytwarzany jest konserwujący pyłek kwiatowy kwas L-mlekowy. Tak spreparowany nazywany jest pierzgą i stanowi podstawowe źródło białka dla rozwijającej się rodziny pszczelej. Jest ponadto źródłem substancji odżywczych i mineralnych, wykorzystywanych przez robotnice do produkcji mleczka pszczelego.

Właściwości odżywcze i lecznicze produktów pszczelich znane były od czasów prehistorycznych. Były one wykorzystywane nie tylko w postaci artykułów żywnościowych, ale przede wszystkim jako leki stosowane w różnego rodzaju dolegliwościach. Współcześnie nauka potwierdza ich lecznicze właściwości.

Pyłek kwiatowy stanowi kompozycję wielu ważnych dla organizmu człowieka składników odżywczych. Powstaje w pylnikach roślin nasiennych w postaci ziarenek o wymiarach 2,5 – 250 μm, różniących się kształtem, barwą, wielkością i ciężarem w zależności od gatunku rośliny.

W ciągu jednego roku od jednej rodziny pszczelej uzyskuje się od 1 do 7 kg pyłku. Może on być w części przechwytywany przez pszczelarza przy użyciu poławiaczy pyłku. Świeżo pozyskany jest nietrwały ze względu na dużą zawartość wody i należy go konserwować, np. poprzez suszenie w temperaturze pokojowej bez dostępu promieni słonecznych. Stosuje się też zamrażanie, liofilizację, mieszanie z miodem lub cukrem.

Pyłek kwiatowy jest produktem bardzo bogatym w biologicznie aktywne substancje. W ziarnach pyłku pochodzących z różnych gatunków roślin stwierdzono obecność ponad 200 substancji. Do zasadniczych grup związków należą białka i aminokwasy, flawonoidy, węglowodany, lipidy i kwasy tłuszczowe, enzymy i koenzymy, witaminy oraz sole mineralne. Z tego względu nazywa się go często cudowną odżywką.

Wprowadzane do kosmetyków ekstrakty z pyłku pszczelego wykazują korzystne działanie na skórę i włosy. Kremy oraz balsamy odżywiają i wygładzają skórę, przywracają jej elastyczność, nadają zdrowy, młody wygląd, opóźniają procesy starzenia i działają biostymulująco.

Dzięki obecności aminokwasów zawierających siarkę w ekstraktach z pyłku szampony zwalczają łupież i zapobiegają wypadaniu włosów, regenerują, odżywiają włosy i skórę głowy. Znane są też odżywcze maseczki przyrządzane domowym sposobem z pyłku, żółtka jaj i oliwy.

– Choroby górnych dróg oddechowych – przyjmowanie profilaktyczne pyłku zapobiega występowaniu chorób przeziębieniowych oraz grypy, dotyczy to szczególnie ludzi starszych. W przypadku zachorowania skraca czas leczenia i łagodzi przebieg infekcji.
– Miażdżyca – pyłek ma działanie przeciwzapalne i przeciwzakrzepowe. Stosowany jest w chorobie niedokrwiennej serca, przy nadciśnieniu, w okresie rekonwalescencji po zawale mięśnia sercowego oraz w zaburzeniach krążenia mózgowego i obwodowego.
– Choroby przewodu pokarmowego – uporczywe zaparcia, przewlekłe biegunki, zapalenie jelita grubego i choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy. Pyłek działa korzystnie i wybiórczo na florę bakteryjną przewodu pokarmowego poprzez zachowanie prawidłowego rozwoju bakterii saprofitycznych przy równoczesnym eliminowaniu bakterii chorobotwórczych. Pyłek wzmaga czynność wydzielniczą żołądka, normalizuje perystaltykę jelit.
– Choroby wątroby – pyłek normalizuje zaburzoną w schorzeniach wątroby przemianę białek i odnawia jej uszkodzoną mikrostrukturę. Działa osłaniająco na komórki wątroby, zarówno w procesach zapalnych, toksycznych, pourazowych, jak i w przypadkach uszkodzeń polekowych. Wskazany jest w zapaleniach wątroby zarówno na tle bakteryjnym, jak i wirusowym.
– Niedokrwistość – przyjmowanie pyłku powoduje wzrost czerwonych ciałek krwi, u dzieci 25 – 30% a u dorosłych 20%.
– Choroby narządu wzroku – zapalenie siatkówki, rogówki oraz spojówek – dzięki obecności w pyłku witaminy A i ryboflawiny dochodzi do wyraźnej poprawy wzroku i do cofania się zmian chorobowych.
– Choroby psychiczne, zaburzenia starcze, stany wyczerpania psychofizycznego oraz nerwice – przyjmowanie pyłku polepsza zdolności i koncentrację myślenia, obniża stany napięcia nerwowego i pobudzenia psychoruchowego, prowadzi do poprawy samopoczucia.
– Stany zapalne i przerostowe gruczołu krokowego – przyjmowanie pyłku powoduje cofanie się zmian zapalnych i przerostowych w gruczole krokowym i likwiduje zaleganie moczu. Mężczyznom powyżej 40 lat należy zapobiegawczo podawać pyłek w dawce 15 gram dziennie w celu zapobieżenia zmianom w gruczole krokowym.

Zaleca się przyjmować pyłek pszczeli 3 razy dziennie pół godziny przed jedzeniem. Pyłek należy rozmieszać z miodem, mlekiem lub wodą, a następnie dokładnie przeżuwać przed połknięciem dla zwiększenia przyswajalności pyłku.

Dawki dzienne:

* dzieci 3-5 lat 10 g pyłku (dwie łyżeczki od herbaty)
* dzieci 6-12 lat 15 g pyłku, (trzy łyżeczki od herbaty)
* dzieci powyżej 12 lat i dorośli 20 g pyłku, (cztery łyżeczki od herbaty)
* dorośli leczniczo 30-40 g pyłku, (dwie łyżki stołowe).